هستی مامان و بابا

کیارش روح و امید زندگی من مدت زیادیه که نتونستم برات بنویسم. دلیلشم معلومه ولی علاوه بر کار مشغله فکری زیادی هم داشتم. پسر مامان این همه علاقت به خودمو درک نمیکنم. هنوز بعد از این همه مدت به کار کردن من عادت نکردی و هر شب میپرسی مامان فردا کی پیشمه؟ اگرم صبح بموقع حاضر شدن من بیدار بشی فورا از تخت بیرون میای و اگر گریه نکنی قیافه ماتم زده به خودت میگیری. نسبت به ظاهر من از نظر لباس و چهره خیلی حساسی. وقتی لباس مهمونی یا لباسی که تو دوست داری میپوشم میگی مامان چه خوشگله عروس شدی.گاهی میگی" مامان من  بزرگ بشم عروسی میکنم" منم میگم بله گلم. بعد میگی "عروس هم مامان ژیلا باشه." قربون اون دل کوچولوی مهربونت بشم....